Scheelzien (Strabisme)
Scheelzien (Strabisme)
Scheelzien of strabisme is een aandoening die gekenmerkt wordt door een stoornis ter hoogte van de oogspieren. Scheelzien ontstaat vaak op kinderleeftijd, maar kan ook bij volwassenen optreden.
Wanneer scheelzien op jonge leeftijd ontstaat is er zelden sprake van dubbelzien of diplopie. De hersenen onderdrukken het dubbelbeeld door het beeld van één van beide ogen niet te gebruiken.
Scheelzien die op oudere leeftijd ontstaat geeft doorgaans wel klachten van dubbelzien, gezien men het beeld van het afwijkende oog moeilijker kan onderdrukken.
De oorzaken voor het ontwikkelen van scheelzien op latere leeftijd zijn divers. Deze kunnen zowel van neurologische, vasculaire of musculaire oorzaak zijn, of te maken hebben met bijvoorbeeld een schildklieraandoening. Afhankelijk van het klinisch onderzoek bij uw oogarts is een verdere uitwerking nodig.
Dubbelzien is de meest frequente presentatie op volwassen leeftijd. Hierbij kunnen voorwerpen zowel naast als boven elkaar staan. Bij het afdekken van één van beide ogen verdwijnen de klachten van dubbelzien. In sommige gevallen wordt het dubbelzien erger door het kijken in een bepaalde blikrichting. Soms is er geen duidelijke klacht van dubbelzien door een compenserende hoofdpositie.
Bij scheelzien op kinderleeftijd zal de behandeling zich eerst richten op het verbeteren van de gezichtsscherpte om zo de ontwikkeling van een lui oog te voorkomen. In een tweede tijd kan een ingreep ter correctie van de oogstand worden overwogen.
Bij scheelzien op volwassen leeftijd is het van belang de precieze oorzaak van het scheelzien te achterhalen. Afhankelijk hiervan verschilt de behandeling. Het dubbelzien wordt verholpen met een prisma verwerkt in of op het brilglas (tijdelijk of definitief). In een tweede tijd kan een ingreep ter correctie van de oogstand een optie zijn.